صفحه اصلی / گالری / شبان های ایران / مجموعه

شبان های ایران / مجموعه

تعدادی  از  عکس های  مجموعه  شبان های ایران 


شبانی شغلی سنتی است که شاید در آینده ای نه چندان دور به دلیل مهاجرت روستاییان  به شهرهای بزرگتر ،  خالی شدن مراتع از علوفه  و یا تمایل به دامداری صنعتی  و همچنین عدم رغبت جوانان به این  کار ، از بین برود  . شبان ها  ، کار اجتماعی  یا گروهی  ندارند  و  معمولا زمانی  که رمه را  به  چرا  و  به دورها  می برند   کسی  هم  به آنها  مراجعه  نمی کند .  اندک توشه ای برای  غذا  بر می دارند  و نزدیک های غروب ،  گله  را  به آغل  بر میگردانند  تا فردا  صبح   که  همین  کار را دوباره  تکرار کنند  . همدم دیرینه آنها ،  صدای طبیعت و آن سگ  نگهبان است  که  وقتی به گله  نزدیک میشوی  ابتدا به سویت  می آید ، خیره نگاهت می کند  و  سپس  منتظر واکنش صاحبش می ماند . بنابر این بیهوده نیست  که در زمان های گذشته  نی لبک  ، که یک نوع ساز بادی چوبی ایرانی است  گاهی  به آن توشه کم  اضافه  شده  تا  شاید  با نواختن آن مقداری از حجم   این  انزوا  و تنهایی  کاسته شود  .  هر چند که  دیگر خبر چندانی از این ساز نزد آنها نیست و این موضوع را باید بیشتر در عکس ها ی  لوکس  و  یا  نمایش های  سمبولیک از آنها  دید .  شبان ها   اغلب   انسان هایی درون گرا  و در عین حال صمیمی اند